Jak dbać o układ ruchu?

Agorafobia jest zaburzeniem psychicznym, które objawia się występowaniem niewspółmiernego do rzeczywistych zagrożeń lęku przed przebywaniem na otwartej przestrzeni. Chory w skrajnych przypadkach nie jest w stanie opuścić nawet na chwilę swojego miejsca zamieszkania, zamknięty w czterech ścianach izoluje się przed światem. Wyjście do sklepu po zakupy, wyjście na miasto, podróż autobusem, tramwajem czy pociągiem – wszystko to jest dla osoby z agorafobią naprawdę ogromnym wyzwaniem. Co powoduje aż tak duże ograniczenia w życiu osoby dotkniętej tym niefortunnym zaburzeniem? Otóż rzecz w tym, że chory nie obawia się jedynie przebywania na otwartej przestrzeni, lecz także nieprzyjemnych objawów im towarzyszących. Wiążą się one z występowaniem napadów paniki, do których prowadzi nie poprzedzona odpowiednim przygotowaniem ekspozycja na sytuacje wywołujące lęk. Pojawia się wtedy szereg objawów, które przez chorego są odbierane bardzo poważnie: strasznie szybkie bicie serca, napady potu, duszności, drżenie i sztywnienie mięśni, niemożność wysławiania się czy suchość w ustach. Dla osoby z agorafobią jest to sygnał, że zaraz może stać się coś złego, ze śmiercią włącznie. Objawy te przybierają największych rozmiarów w przypadku, gdy osoba zaburzona znajduje się w miejscach wywołujących lęk sama. Obecność zaufanej osoby może owy lęk obniżyć, jednak nie wyeliminuje go nigdy całkowicie. Na skutek tego ludzie z agorafobią decydują się na unikanie wszelkich sytuacji mogących wywołać ataki paniki. Z tego powodu znacznie ograniczają swoje życie zawodowe, rodzinne czy osobiste.

Leczenie agorafobii

Najskuteczniejszym sposobem leczenia zaburzenia agorafobicznego jest zastosowanie stopniowej ekspozycji pacjenta na czynniki wywołujące lęk. Osoba taka pod okiem specjalisty przechodzi stopniowo od sytuacji budzących niewielki lęk, a po pewnym czasie do tych, które są najmniej przerażające dla niej. Najczęściej korzysta się również z leków, które znacznie ułatwiają zaburzonemu ten trudny proces. Są to przede wszystkim benzodiazepiny, czyli leki doraźne, które mogą być zastosowane w sytuacji pojawienia się ataków paniki. Można również wspomóc proces leczenia lekami antydepresyjnymi, takimi jak chociażby paroksetyna, które nie działają z taką szybkością jak benzodiazepiny, jednak są znacznie bezpieczniejsze i nie uzależniają. Warto również wprowadzić psychoterapię indywidualną, która da pacjentowi przede wszystkim emocjonalne wsparcie w tych trudnych chwilach drogi do zdrowia.