Jak dbać o układ ruchu?

Słowo bulimia oznacza z języka greckiego „byczy głód”. Taką nazwę przyjęto dla zaburzenia, które polega na tym, że chora osoba odczuwa kompulsywny przymus ciągłego przyjmowania posiłków, a następnie poprzez zachowania kompensacyjne pozbywanie się strawionego pożywienia z organizmu. Zachowania te mogą przybierać formę lewatywy, wywoływania wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, a także podejmowanie nadmiernie obciążającej ciało aktywności fizycznej. Bulimia występuje znacznie częściej u kobiet w porównaniu do mężczyzn. Wiąże się to z całą pewnością ze społecznie kreowanym kultem szczupłego ciała. Z tego też powodu na bulimię zapadają najczęściej tancerki, gimnastyczni, cheerleaderki czy też aktorki lub piosenkarki. Wydawałoby się jednak, że skoro osoby te dążą do zachowania jak najbardziej szczupłej sylwetki, to nie powinno mieć tu miejsca nadmierne objadanie się. Nic bardziej mylnego, ten przymusowy rytuał jest powodowany szeregiem różnorodnych przyczyn o charakterze przede wszystkim psychologicznym. Osoby z bulimią mają najczęściej zaniżoną samoocenę, problem z akceptacją siebie samego, często były także poddawane wyśmiewaniu przez rówieśników czy zaniedbywane emocjonalnie przez swoich rodziców.

Dużą rolę odgrywają jednak również czynniki genetyczne, a także uszkodzenia w okolicach ośrodka sytości umieszczonego w mózgu. Chorzy na bulimię są świadomi absurdalności swoich poczynań, jednakże nie potrafią nad nimi zapanować. Dzieje się tak dlatego, iż jest to dla nich jedyny sposób na zapełnianie swojej emocjonalnej pustki, braku miłości w ich życiu. Częstotliwość obżarstwa jest również potęgowana przez występującego w życiu chorego stres, lęki i wszechogarniającą życiową nudę. Te rytuały wywołują jednak u zaburzonej osoby dokuczliwe wyrzuty sumienia, dlatego też zrobi ona wszystko, aby pozbyć się z organizmu zjedzonego wcześniej pożywienia. Taka konieczność jest nieodzowna głównie dlatego, iż osoba chora na bulimię nie akceptuje nie tylko siebie jako osoby, lecz także swojego ciała, które wydaje się jej wiecznie brzydkie, grube i zaniedbane. Ciągłe oczyszczanie organizmu z pożywienie może nieść za sobą szereg negatywnych skutków, takich jak narażenie organizmu na odwodnienie, ciągłe zmęczenie, ospałość, bóle głowy, częste stany depresyjne etc. Aby poradzić sobie z chorobą konieczne jest podjęcie psychoterapii, a także zażywanie fluoksetyny, która zmniejsza u pewnej części chorych przymus objadania się.